"Se me ponen si me besas"
Son las 3:45 de la madrugada. Como siempre, me gusta escribir de noche, cuando hay más silencio y cuando me puedo concentrar con toda tranquilidad. La verdad es que necesitaba escribir después de esta gran noche que he pasado, llena de recuerdos, reencuentros y en definitiva sentimientos. Hacía mucho tiempo que no nos reencontrábamos. Bilbao, Bruselas, Edimburgo, Barcelona (con lo que conlleva quedarse en esta ciudad)...
Realmente volverse a ver con unas personas con las que has compartido tanto, es simplemente increíble. Darse cuenta de que entre nosotros todo sigue igual o mejor si cabe, y ver que pese al tiempo y la distancia nada ha cambiado. Alex, simplemente genial, me encantan esas ganas de disfrutar de la vida, de pasárselo bien, de reírse y de entender que cada momento tiene que vivirse como el último. Sandra, "unbreaded" sí, pero divertida como siempre y además te admiro por lo que estás haciendo con los colegas "Jocks", recuerda, que cambien ellos, tú nunca. Hannah, que t'haig de dir, ja t'he enviat un missatge dien-te el que ja saps, que és un dels regals més macos que m'han fet mai, gràcies i mil gràcies, i que sàpigues que el que he dit al bar ho sento de tot cor, realment és molt maco saber que pots contar amb una persona sempre que vulguis. Dave is great, i és totalment cert, ganes de disfrutar i passar-s'ho bé, saber fer riure a la gent (per kuan deixem les nostres professions i montem un dúo humorístic?), simplement i sempre Great. Little Sue...tan tendre com sempre, merci, merci, merci per tot, després de tant de temps sense veure't ha estat molt maco retrobar-te, see u soon soon soon. Lucy siempre alegre y sin faltar a la cita de la reunión summer, muy guay volverte a ver. Y no me quiero olvidar de los que no han podido estar (where's Thomas?), Boris espero que estés bien en Bélgica y que pueda verte pronto, te echo mucho de menos, nuestros americanos, nuestra borrachera de birras, nuestras risas...y mil cosas más que no acabaría nunca de explicar. Mónica, espero que estés muy bien por Nicaragua, me sabe mal saber poco de tí, la verdad es que también te echo mucho de menos, espero que sepas que aunque no escribo me acuerdo mucho de tí, y los besos de esos, de colores...
Este post va dedicado a la gente que me ha hecho pasar esta noche y un verano tan genial, gràcies us estimo molt.
Canción para este blog Rojitas las orejas de Fito.
"Qué tiene tu veneno..."